O ile można i należy otwarcie mówić o warunkach akceptacji i współkorzystania przez MŚP z nowych technologii przemysłowych opartych o Przemysł 4.0, o tyle zgoda na technologie społeczne 4IR oraz Wielkiego Resetu wymagałaby wręcz olbrzymiego poziomu zaufania obywateli i MŚP do globalnych elit, forsujących takie zmiany – zaufania, którego brak. Jedynie pozostaje więc nie dać się zwariować i szukać rozwiązań, jak się tym nowym społecznym technologiom przeciwstawiać.

Poniżej zamieszczono krótki przegląd narzędzi zmiany tj. wehikułów, z pomocą których wprowadzane są do naszej rzeczywistości nowe, globalne technologie – zarówno te, które warunkowo podlegałyby akceptacji jak i te, które należałoby odrzucić.

* Przemysł 4.0

Termin Przemysł 4.0, Industry 4.0 (w oryg. Industrie 4.0, por. porównanie globalnej propagacji pojęć rys. 1), został wymyślony i wypromowany przez inżynierów niemieckich (Henning Kagermann, Wolfgang Wahlster, Wolf-Dieter Lukas) i po raz pierwszy użyty w maju 2011 r. na targach w Hanowerze z inicjatywy rządu niemieckiego w kontekście potrzeb krajowego przemysłu wytwórczego, na bazie istniejącej już koncepcji Internetu Rzeczy (IoT). Inicjatywa ta, będąca kolejnym krokiem ku automatyzacji produkcji, dotyczyła ogółu strategii związanych z wdrażaniem w nim zaawansowanych cyfrowych technik i technologii a także cyfrową integracją łańcuchów wartości dodanej oraz cyklu życia produktu.

Projekt miał za zadanie poprawić konkurencyjność przemysłu niemieckiego przy jednoczesnym ograniczeniu zapotrzebowania na wysokokwalifikowaną i doświadczoną przemysłową kadrę pracowniczą, której zasoby zaczęły się w Niemczech kurczyć.

Jakkolwiek w raporcie niemieckim z kwietnia 2013 r. projekt Industrie 4.0 incydentalnie określano już jako czwartą rewolucję przemysłową, to nośność tego pojęcia do szczytu Davos w 2016 r. była bliska zeru, por. rys. 2. Dla wielu była to jedynie twórcza, przełomowa implementacja zdobyczy rewolucji cyfrowej.

* Czwarta rewolucja przemysłowa

Pojęcie czwartej rewolucji przemysłowej (4IR) zaczęło być stosowane powszechnie za sprawą założyciela Światowego Forum Ekonomicznego (WEF), który wypromował je w 2016 r. na szczycie w Davos, por. „Czwarta rewolucja przemysłowa”, Klaus Schwab.

W koncepcji 4IR w ujęciu Klausa Schwaba Industrie 4.0 stanowi jedynie wątek przemysłowy zmiany. Do wątku tego założyciel WEF dodał jednakże rozbudowany wątek społeczny – rewolucja i/lub inne gwałtowne wydarzenia są dobrą okazją do takich posunięć. Trudno oprzeć się wrażeniu, że był to zabieg socjotechniczny, w którym Industrie 4.0 posłużyło za wehikuł do wprowadzania określonych, najpewniej wcześniej zaplanowanych i bardzo daleko idących zmian społecznych, nie będących w żaden sposób koniecznym uzupełnieniem Industrie 4.0. W ramach tych zmian przekształceniom podlegać ma, według twórcy WEF, całość społeczeństwa, w tym ludzka tożsamość, moralność i etyka, z wykorzystaniem technologii wszczepialnych włącznie. Od 2016 r. począwszy w piśmiennictwie 4IR funkcjonuje zasadniczo w dwóch znaczeniach – pierwsze to „czyste” Industrie 4.0 / Industry 4.0, drugie to Industrie 4.0 rozbudowane o wątek społeczny, firmowany przez Klausa Schwaba, który pozostaje odtąd uznawany jako położnik, jeśli nie ojciec 4IR. Jak ukazuje rys. 3, od Davos’2016 narodziła się globalna świadomość czwartej rewolucji przemysłowej.

* Wielki Reset

Podobny zabieg zastosował lider WEF w czerwcu 2020 r., kiedy to na forum WEF wykreował pojęcie Wielkiego Resetu jako niezbędnej reakcji przywództwa światowego na pandemię Covid-19. Eksplozja globalnego zainteresowania Wielkim Resetem nastąpiła jednakże dopiero w listopadzie 2020 wraz z pojawieniem się w Internecie filmu z Justinem Trudeau przemawiającym podczas wrześniowej wideokonferencji ONZ (por. rys. 4)  i mówiącym, że pandemia daje szansę na reset „aby przyspieszyć nasze wysiłki przed pandemią, aby na nowo wyobrazić sobie systemy gospodarcze, które faktycznie odpowiadają na globalne wyzwania, takie jak skrajne ubóstwo, nierówności i zmiany klimatu”. Wielki Reset wprowadza jawnie zmianę paradygmatu zarządzania światem. Miarą głębokości planowanych zmian może być cytat z materiału WMF, że w 2030 r. „nie będziesz posiadał niczego i będziesz szczęśliwy”. Pytaniem retorycznym jest, czy przekona to klasę średnią i MŚP.

Klaus Schwab współpracuje w ramach WEF z przedstawicielami wielkiego biznesu oraz przywódcami światowymi – nie ma tu miejsca na delegatów ruchów obywatelskich czy też MŚP. Naiwnością byłoby sądzić, że lider WEF kreuje tej rangi opinie samodzielnie w świecie, w którym rządzą pieniądze. Kto ma ich najwięcej ten rządzi innymi, w tym Klausem Schwabem i jego WEF.

Uzupełniająco, w tle niemalże od zawsze funkcjonuje Nowy Porządek Świata (NWO) „Teoria spiskowa wykorzystywana do opisu rzekomych przyczyn istotnych zmian w polityce międzynarodowej, według której zakonspirowana elita globalnej władzy dąży do objęcia władzy nad światem poprzez autorytarny rząd światowy, który ma zastąpić suwerenne państwa.” Tyle Wiki. Szczyt społecznego zainteresowania NWO przypadł na końcówkę globalnego kryzysu w 2009 r. Obecnie w Internecie pojęcia NWO oraz Great Reset mają zbliżoną popularność, przewyższając w tym wyraźnie 4IR, por. rys. 5.

Przemysł 4.0 oraz czwarta rewolucja przemysłowa są przede wszystkim domeną osób zainteresowanych branżowo tematem. Dużo większe zainteresowanie wzbudziło kolejne hasło WEF z 2020 r. – Wielki Reset, uzupełniający i rozszerzający wątki społeczne 4IR, por. rys. 5.

Podsumowanie

Typowe dla środowisk prawicowych poszanowanie tradycji często idzie w parze z chęcią odrzucania nowych technologii szczególnie, jeśli technologie te wprowadzane są globalnie i niejednokrotnie narzucane.

Wydaje się jednakże, że znalezienie sposobu funkcjonowania w świecie Przemysłu 4.0 przez MŚP jest koniecznością, bo trend ten wydaje się być trwały. Zważywszy, że jednym z najważniejszych zadań P4.0 jest wzrost wartości dodanej poprzez cyfrową integrację łańcuchów wartości, to krytycznie ważne jest wzajemne zaufanie biznesowych interesariuszy w takim łańcuchu.

Generalnie, w państwach Starego Kontynentu a szczególnie w Polsce zaufanie takie ocenić trzeba jako niskie bądź żadne – główni, z zasady zagraniczni interesariusze, tworzący główną wartość dodaną łańcucha, postrzegać pragną polskie firmy jako zależnych podwykonawców, co ogranicza rozwój i pozycję polskich MŚP, a także budowę polskiej wartości dodanej, a co za tym idzie wzrost PKB.

W połączeniu z brakiem ze strony państwa preferencyjnego wsparcia dla polskich przedsiębiorców, szczególnie tych z kapitałem polskim, bo „Unia nie pozwala”, nie daje to polskiemu przedsiębiorcy sensownych perspektyw do działań. To krytyczny dla rozwoju polskiej konkurencyjności i podmiotowości gospodarczej front starcia z Unią, który bezwzględnie wypadałoby otworzyć. Należy podkreślić, że liczenie na pomoc w tym zbożnym dziele od mainstreamowych ugrupowań politycznych było, jest i najpewniej będzie całkowicie nieskuteczne.

Co znamienne, można inaczej – Chiny wdrażają inicjatywę Made In China 2025, w którą wpisane są

preferencje dla krajowej klasy średniej oraz MSP – lecz Chiny nie mają Unii nad sobą…

Czy jakakolwiek nowa siła polityczna, wprowadzona do przyszłego Sejmu, będzie w stanie stan ten poprawić?…

©Jan Parczewski, grudzień 2022

  Fot. Telewizja Republika

Autor – dr Jan Parczewski

Członek Gabinetu ekspertów Antypartii w dziedzinie: Gospodarka, rozwój, technologia, cyfryzacja, praca.

Absolwent Wydziału Mechaniki, Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej.  Z wyróżnieniem obronił pracę doktorską, dotyczącą komputerowych metod inżynierskich.
W latach 1978-2009  pracował jako adiunkt w Politechnice Radomskiej na Wydziale Budowy Maszyn w Instytucie Nauk Podstawowych, w Zakładzie Mechaniki Stosowanej, następnie w Zakładzie Komputerowych Metod Inżynierskich. Założyciel pierwszego w Polsce Akademickiego Centrum Szkoleniowego Autodesk (1989), zajmującego się wykorzystaniem oprogramowania Computer Aided Design) firmy Autodesk we wspomaganiu inżynierskich prac projektowych.

W roku 1991  z wyróżnieniem obronił doktorat na Wydziale Mechanicznym Technologii i Automatyzacji Politechniki Warszawskiej z komputerowej analizy konstrukcji. Autor szeregu publikacji z dziedziny mechaniki ciał nieswobodnych.  2007-2009 – współautor 3-ch książek o z obszaru komputerowego wspomagania projektowania (CAD).

1990 założyciel (i wieloletni prezes) firmę AutoR Komputerowe Systemy Inżynierskie, zajmującej się wdrożeniami systemów inżynierskich, głównie w przemyśle elektromechanicznym, która w1997 została  laureatem V Międzynarodowych Targów Zastosowań Informatyki w Przemyśle i CAD/CAM za Kompleksową Ofertę dla Przemysłu. W 2000 wraz z PROCHEM S.A. zakłada spółkę ATUTOR Integracja Cyfrowa, zajmującą się integracją systemów inżynierskich.  Członek założyciel organizacji inżynierskich – Stowarzyszenia Użytkowników Systemów Inżynierskich SUSI (1995), Polskiego Stowarzyszenia Upowszechniania Komputerowych Systemów Inżynierskich ProCAx (2000).

Od 2011 stały ekspert Sejmowej Komisji Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii (INT). Do zakresu działania Komisji należą sprawy innowacyjności, informatyzacji i rozwoju społeczeństwa informacyjnego, w tym stymulowanie innowacyjności w przemyśle.

W latach 2011-2015 wiceprezes zarządu spółki Innovation  Experts. Członek Grupy Roboczej ds. Cyfrowego Wspomagania Przemysłu w Zespole do spraw Transformacji Przemysłowej przy Ministerstwie Rozwoju (2016-2017). Ekspert Rady Gospodarczej SWS (2016-2020). Od 2017 ekspert Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.